Autor: iTysia

Mnóstwo ludzi w sklepach i na ulicach. Godziny stania przy garach i siedzenia przy suto zastawionym stole. Koniecznie 12 potraw i prezenty – im droższe tym lepsze. Na szczęście nie jest to opis moich świąt. Moje są czasem na odpoczynek, nacieszenie się sobą i napełnienie brzuszka tym, co lubię najbardziej. 

Nie ma co ukrywać – poniedziałkowa piątka miała wrócić, ale jakoś nie wiedziałam co z nią zrobić. Ostatecznie przedstawiam Wam ostatnie tygodnie w słonecznym, telegraficznym skrócie 🙂

Jest coś, co musisz o mnie wiedzieć. Zbyt długo przejmowałam się co pomyślą inni. Powoli to się zmienia a ja nabieram odwagi i przemierzam kolejne dystanse – już nie małymi kroczkami, lecz truchtem, by w końcu złapać swoje tempo biegu. 

Powodów do zazdrości z pewnością znaleźlibyśmy wiele. W dodatku możemy je mnożyć w nieskończoność: ładne włosy, modna sukienka, wakacje na Kubie, wspaniały mąż, przestronne mieszkanie na własność (i ta lista mogłaby zająć kolejnych tysiąc stron i stać się książką dla zgorzkniałych)… Czy coś z nami nie tak jeśli coś spowoduje nagłe ukłucie w sercu? 

Są takie momenty, szczególnie w nawale obowiązków (albo, paradoksalnie, przy ich braku), gdy po prostu nam się nie chce. Nie mamy ochoty się uczyć, pracować czy sprzątać. Wtedy usilnie szukamy wspaniałej recepty na to jak się zmotywować. Dlaczego nie pytamy w jaki sposób nauczyć się odpuszczać? 

Znacie to powiedzenie, że jeśli dostajemy od życia cytryny mamy z nich zrobić lemoniadę? Niby genialne i tak oczywiste w swej prostocie a jednak od razu znajdzie się grono marudersów wrzeszczących “Przecież nie mamy cukru ani wody!”